Vijf dagen nadat Georgië een aanval op Zuid-Ossetië had ingezet, komen Rusland en Georgië tot een staakt-het-vuren. Wat is de echte inzet van dit bloedige conflict?
8 augustus. Tskhinvali, de hoofdstad van Zuid-Ossetië wordt zwaar beschadigd. Er vallen vele honderden doden en gewonden, maar precieze cijfers zijn er nog niet. Tienduizenden inwoners slaan op de vlucht. Het Russische leger komt de autonome regering van Zuid-Ossetië ter hulp met tanks en pantservoertuigen en voert bombardementen uit op Georgische militaire installaties die bij de agressie betrokken waren. Ook daarbij vallen heel wat burgerslachtoffers.
De meeste Westerse media en politici weten direct bij wie ze de schuld moeten leggen: bij het separatisme van Zuid-Ossetië en het eigenbelang van Rusland. Maar een onderzoek naar de onderliggende belangen brengt andere elementen aan het licht.
Het conflict tussen Georgië en Zuid-Ossetië is het resultaat van de toegenomen etnische tegenstellingen in de Kaukasus sinds de val van de Sovjet-Unie. Alle vroegere Sovjetrepublieken in de Kaukasus zijn samengesteld uit een mozaïek van etnische groepen en culturen. Toen de USSR uiteen viel, ontstonden er scherpe nationale tegenstellingen tussen Rusland en andere ex-sovjetstaten, en binnen die staten, tussen de verschillende etnische bevolkingsgroepen.
In de voorbije 17 jaar hebben die conflicten tot geweld en burgeroorlog geleid in Tsjetsjenië, in Dagestan, in de Armeense enclave Nagorni-Karabach, in Azerbeidzjan, enzovoorts. Ook ex-Joegoslavië onderging hetzelfde lot.
In plaats van de conflicten te ontmijnen hebben de Verenigde Staten met een cynische verdeel- en heerspolitiek die conflicten gebruikt en vaak opgeklopt om hun invloed in deze regio’s uit te breiden. Denk maar aan hun steun aan de separatisten in Kossovo en in Tsjetsjenië. Ook in Georgië gebruiken de VS de nationalistische tegenstellingen om de potentieel hernieuwde grootmacht Rusland te verzwakken.
Een Amerikaan wordt baas in Georgië
In 2004 zetten de VS de huidige Georgische president Saakashvili op de troon, met de hulp van multimiljardair Soros. Saakashvili is een Amerikaans staatsburger die trouwens tot begin van de jaren 2000 in New York woonde en er als advocaat werkte. Hij is sterk pro-VS en anti-Rusland. Sinds hij in 2004 president werd versterkt hij het ‘eigen’ Georgische nationalisme en buit hij het anti-Russische gevoel uit. Hij zette ook de Osseten onder druk. Hij wou bij voorbeeld verbieden dat Osseten onderwijs volgen in hun eigen taal.
Dit alles zorgt uiteraard voor spanningen met Zuid-Ossetië dat niet alleen zijn autonoom statuut kwijtspeelde en zijn banden met de Osseten in Noord-Ossetië in Rusland bemoeilijkt ziet.
De Verenigde Staten leveren al sinds 1994 militaire steun aan Georgië. Die is sindsdien constant gegroeid. Vandaag is Georgië het meest pro-Amerikaanse land van de Kaukasus. Het regime heeft speciale banden met de VS, en vooral met het Pentagon. Vandaag is Georgië – na Israël – het land met de grootste Amerikaanse militaire steun per hoofd van de bevolking. In ruil voor die steun heeft Georgië 2000 militairen in Irak, het 3de grootste contingent na de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. En dat voor een land van 4,5 miljoen inwoners…
Het land dient vandaag als achterhoede voor vele anti-Russische bewegingen in de Kaukasus, onder andere in Tsjetsjenië en Dagestan.
Ook met Israël heeft Georgië sterke militaire en economische banden ontwikkeld. Sinds 2000 heeft Israël voor honderden miljoenen dollar aan wapens verkocht, van geweren tot raketsystemen, van pantservoertuigen tot onbemande vliegtuigjes. Daarbovenop kwamen militaire trainingen, onder andere door officieren van Israël's geheime dienst Shin Bet, berucht voor haar geheime executies en folteringen van Palestijnen in de Bezette Gebieden.
Wie controleert de Centraal-Aziatische olie?
Tegen 2020 zal zowat 50 % van de gasbevoorrading van West-Europa uit Rusland komen. En ook voor de oliebevoorrading speelt Rusland een belangrijke rol. De controle over Georgië is strategisch voor de VS en andere pro-VS regeringen als alternatief voor de Russische energiebevoorrading. Vooral voor de energievoorziening vanuit Turkmenistan en Azerbeidzjan in Centraal Azië.
Er loopt een pijplijn van Baku (de hoofdstad van Azerbeidzjan waar enorme olievoorraden liggen) aan de Kaspische zee, doorheen Azerbeidzjan en Georgië, tot in Ceyhan in Turkije. Deze pijplijn, die 1 % van het wereldverbruik aan olie vervoert, is de enige vanuit Centraal-Azië die niet over Russisch grondgebied loopt. Het is een van de reden waarom de Verenigde Staten hun militaire basissen van West-Europa naar Oost-Europa en Centraal-Azië, meer bepaald ook in Georgië en Azerbeidzjan, verplaatsen.
Waar ligt Georgië?
Georgië ligt voor het grootste deel in Azië en voor een klein deel in Europa. Het grenst aan Rusland, Azerbeidzjan, Armenië, Turkije en de Zwarte Zee.
Zuid-Ossetië is een klein gebied binnen Georgië, met zijn 3.900 km² net iets groter dan West-Vlaanderen. Het telt 100.000 inwoners, van wie tweederde Osseten zijn en een derde Georgiërs. Noordelijk, aan de andere kant van een belangrijke bergpas over de Kaukasus, ligt Noord-Ossetië dat tot Rusland behoord.
Saturday 16 August 2008
Als Georgië lid was van de NAVO, was België nu in staat van oorlog
Tijdens de NAVO-top in Boekarest in april 2008 wilde president Bush Georgië en Oekraïne lid maken van de NAVO. Gelukkig staken enkele Europese landen daar een stokje voor.
Samen met het rakettenschild dat de VS in Polen en Tsjechië willen opstellen, zou het lidmaatschap van Oekraïne en Georgië een versterking betekenen van de Westerse omsingeling van Rusland. Sommige Europese landen zoals Duistland wilden Rusland niet in die mate voor het hoofd stoten en slaagden erin de boot af te houden. Althans voorlopig.
Gelukkig. Als Georgië vandaag NAVO-lid was geweest, zou het de NAVO en heel Europa, inclusief België, hebben meegesleurd in een militair avontuur tegen Rusland.
Als Europa een goed nabuurschap met Rusland wil, kan het zich beter verzetten tegen de Amerikaanse druk om de tegenstellingen op de spits te drijven. Dat doen de VS doelbewust door een rakettenschild te bouwen in Polen en Tsjechië, door Oekraïne en Georgië in de NAVO op te nemen, enzovoorts.
Moet België nog langer lid blijven van de NAVO?
Dankzij dit militair NAVO-bondgenootschap hebben de VS nog steeds basissen in Europa die ze gebruiken voor wereldwijde militaire interventies. Vandaag wordt ons land al meegesleurd in de uitzichtloze oorlog in Afghanistan. De NAVO eist ook dat haar leden hun leger hervormen door het meer middelen te geven en die anders te oriënteren. Ze komen er openlijk voor uit dat legers in hun ogen niet moeten dienen om het eigen grondgebied te verdedigen en dat ze zich moeten omvormen tot gewapende eenheden die zich specialiseren in snelle interventies in het buitenland.
Tegen de 60ste verjaardag van de NAVO in 2009 werkt het bondgenootschap een nieuw strategisch concept uit, waarbij het zijn wereldwijde militaire operaties nog wil opvoeren. De NAVO moet overal ter wereld en met alle beschikbare middelen de wil van de VS helpen opleggen. Daar wordt de wereld niet beter of veiliger van, integendeel. België zou dus beter geen deel uitmaken van een militaire alliantie die de rest van de wereld bedreigt en ook Europa zou beter zijn lidmaatschap opzeggen.
Samen met het rakettenschild dat de VS in Polen en Tsjechië willen opstellen, zou het lidmaatschap van Oekraïne en Georgië een versterking betekenen van de Westerse omsingeling van Rusland. Sommige Europese landen zoals Duistland wilden Rusland niet in die mate voor het hoofd stoten en slaagden erin de boot af te houden. Althans voorlopig.
Gelukkig. Als Georgië vandaag NAVO-lid was geweest, zou het de NAVO en heel Europa, inclusief België, hebben meegesleurd in een militair avontuur tegen Rusland.
Als Europa een goed nabuurschap met Rusland wil, kan het zich beter verzetten tegen de Amerikaanse druk om de tegenstellingen op de spits te drijven. Dat doen de VS doelbewust door een rakettenschild te bouwen in Polen en Tsjechië, door Oekraïne en Georgië in de NAVO op te nemen, enzovoorts.
Moet België nog langer lid blijven van de NAVO?
Dankzij dit militair NAVO-bondgenootschap hebben de VS nog steeds basissen in Europa die ze gebruiken voor wereldwijde militaire interventies. Vandaag wordt ons land al meegesleurd in de uitzichtloze oorlog in Afghanistan. De NAVO eist ook dat haar leden hun leger hervormen door het meer middelen te geven en die anders te oriënteren. Ze komen er openlijk voor uit dat legers in hun ogen niet moeten dienen om het eigen grondgebied te verdedigen en dat ze zich moeten omvormen tot gewapende eenheden die zich specialiseren in snelle interventies in het buitenland.
Tegen de 60ste verjaardag van de NAVO in 2009 werkt het bondgenootschap een nieuw strategisch concept uit, waarbij het zijn wereldwijde militaire operaties nog wil opvoeren. De NAVO moet overal ter wereld en met alle beschikbare middelen de wil van de VS helpen opleggen. Daar wordt de wereld niet beter of veiliger van, integendeel. België zou dus beter geen deel uitmaken van een militaire alliantie die de rest van de wereld bedreigt en ook Europa zou beter zijn lidmaatschap opzeggen.
Speelt Rusland ook in de Kaukasus ‘de Russische beer’?
Zonder twijfel gebruikt Rusland de Georgische aanval tegen Zuid-Ossetië om zijn positie te versterken. Toch gaat lang niet iedereen akkoord met de verwijten van Bush over de agressiviteit van Rusland.
“Voor Rusland is het (de NAVO) een militaire alliantie die hun land wil omsingelen”, zegt Rusland-kenner Eric Hoestl. “De Russen zijn niet vergeten welke aanvallende rol de Atlantische Alliantie heeft gespeeld in Afghanistan of in Servië.” ”Het was te verwachten dat de Russen krachtig zouden reageren”, vindt ook de Belgische minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht. “Het wordt meer en meer duidelijk dat de Russen niet aanvaarden dat Georgië of Oekraïne lid worden van de NAVO. Dat is een van hun ‘rode strepen’. Hun tweede ‘rode streep’ is dat de situatie in Zuid-Ossetië moet blijven wat ze is. Dit twee ‘rode streep’ is nu overschreden". Hij besluit: “We moeten nu geen anti-Russisch front maken. Het zou fout zijn de Russen te isoleren”.
Het militair avontuur van Georgië draaide uit in het voordeel van Rusland: “Voor Rusland is dit een gelegenheid om het democratisch imago van de Georgische president Saakachvili (van wie nu wel vaststaat dat hij verontrustend autoritaire trekken vertoont) onderuit te halen en tegen de NAVO te zeggen: ‘kijk wat voor een staat jullie in jullie kamp willen binnenhalen’, benadrukt Rusland-specialist Aude Merlin van de ULB.
Andrei Kokoshin is voorzitter van de Russische parlementscommissie voor het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (de landen van de vroegere Sovjet-Unie), en ex-secretaris van de Russische veiligheidsraad. Al in november 2006 waarschuwde hij de Verenigde Staten en Europa over de gevolgen van een confrontatiepolitiek. Hij laat duidelijk verstaan dat Rusland op wereldvlak helemaal niet zo geïsoleerd staat: “De inspanningen van Washington en Brussel (lees Europese Unie) om Georgië in de NAVO op te nemen, zullen niet leiden tot een versterking van de stabiliteit in Europa. We zullen nooit onze belangen of die van onze bondgenoten op het spel zetten, noch de veiligheid van landgenoten die in het buitenland wonen en alle belang hebben bij het behoud van stabiliteit en veiligheid in deze post-sovjetperiode. Samen met China, India, Pakistan, Iran, onze Centraal-Aziatische vrienden en Kazakstan delen we dezelfde ideeën over de problemen in Afghanistan, en wat er zou moeten gebeuren. Maar de actie van de NAVO blijft erop gericht om de positie van Rusland te verzwakken, in plaats van samen te werken aan politieke en diplomatieke inspanningen om – op zijn minst – een nederlaag in Afghanistan te voorkomen. Als dat nog mogelijk is”.
“Voor Rusland is het (de NAVO) een militaire alliantie die hun land wil omsingelen”, zegt Rusland-kenner Eric Hoestl. “De Russen zijn niet vergeten welke aanvallende rol de Atlantische Alliantie heeft gespeeld in Afghanistan of in Servië.” ”Het was te verwachten dat de Russen krachtig zouden reageren”, vindt ook de Belgische minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht. “Het wordt meer en meer duidelijk dat de Russen niet aanvaarden dat Georgië of Oekraïne lid worden van de NAVO. Dat is een van hun ‘rode strepen’. Hun tweede ‘rode streep’ is dat de situatie in Zuid-Ossetië moet blijven wat ze is. Dit twee ‘rode streep’ is nu overschreden". Hij besluit: “We moeten nu geen anti-Russisch front maken. Het zou fout zijn de Russen te isoleren”.
Het militair avontuur van Georgië draaide uit in het voordeel van Rusland: “Voor Rusland is dit een gelegenheid om het democratisch imago van de Georgische president Saakachvili (van wie nu wel vaststaat dat hij verontrustend autoritaire trekken vertoont) onderuit te halen en tegen de NAVO te zeggen: ‘kijk wat voor een staat jullie in jullie kamp willen binnenhalen’, benadrukt Rusland-specialist Aude Merlin van de ULB.
Andrei Kokoshin is voorzitter van de Russische parlementscommissie voor het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (de landen van de vroegere Sovjet-Unie), en ex-secretaris van de Russische veiligheidsraad. Al in november 2006 waarschuwde hij de Verenigde Staten en Europa over de gevolgen van een confrontatiepolitiek. Hij laat duidelijk verstaan dat Rusland op wereldvlak helemaal niet zo geïsoleerd staat: “De inspanningen van Washington en Brussel (lees Europese Unie) om Georgië in de NAVO op te nemen, zullen niet leiden tot een versterking van de stabiliteit in Europa. We zullen nooit onze belangen of die van onze bondgenoten op het spel zetten, noch de veiligheid van landgenoten die in het buitenland wonen en alle belang hebben bij het behoud van stabiliteit en veiligheid in deze post-sovjetperiode. Samen met China, India, Pakistan, Iran, onze Centraal-Aziatische vrienden en Kazakstan delen we dezelfde ideeën over de problemen in Afghanistan, en wat er zou moeten gebeuren. Maar de actie van de NAVO blijft erop gericht om de positie van Rusland te verzwakken, in plaats van samen te werken aan politieke en diplomatieke inspanningen om – op zijn minst – een nederlaag in Afghanistan te voorkomen. Als dat nog mogelijk is”.
Georgiërs voor de vrede en tegen het militarisme van Saakchavilli
Comité voor de vrede van Georgië:
“Tot onze grote ontgoocheling hebben de waarschuwingen van het Comité voor de vrede van Georgië en van progressieve personaliteiten in dit land over het verderfelijk karakter van de militarisering van het land en over het gevaar van een fascistische nationalistische politiek, geen enkel resultaat gehad. De overheden van Georgië hebben nogmaals een bloedige oorlog georganiseerd, waarbij ze zich gesteund voelen door bepaalde westerse landen en regionale en internationale organisaties. (…) Het Georgische leger, dat is gevormd door Amerikaanse instructeurs en bewapend met Amerikaanse wapens, heeft de stad Tskhinvali op een barbaarse manier vernietigd. De bombardementen hebben Ossetische burgers gedood, onze broers en zusters, kinderen, vrouwen en ouderen. Meer dan tweeduizend inwoners van Tskhinvali en omstreken werden vermoord. Ook honderden Georgische burgers kwamen om. Het Comité voor de vrede drukt zijn medeleven uit met de families en vrienden van de mensen die omkwamen.
De verantwoordelijkheid voor deze burgeroorlog, voor de dood van duizenden kinderen, vrouwen, en ouderen ligt uitsluitend bij de huidige president, het parlement en de regering van Georgië.“
Het comité voor de vrede van Georgië, Tbilissi, 11 augustus 2008
“Tot onze grote ontgoocheling hebben de waarschuwingen van het Comité voor de vrede van Georgië en van progressieve personaliteiten in dit land over het verderfelijk karakter van de militarisering van het land en over het gevaar van een fascistische nationalistische politiek, geen enkel resultaat gehad. De overheden van Georgië hebben nogmaals een bloedige oorlog georganiseerd, waarbij ze zich gesteund voelen door bepaalde westerse landen en regionale en internationale organisaties. (…) Het Georgische leger, dat is gevormd door Amerikaanse instructeurs en bewapend met Amerikaanse wapens, heeft de stad Tskhinvali op een barbaarse manier vernietigd. De bombardementen hebben Ossetische burgers gedood, onze broers en zusters, kinderen, vrouwen en ouderen. Meer dan tweeduizend inwoners van Tskhinvali en omstreken werden vermoord. Ook honderden Georgische burgers kwamen om. Het Comité voor de vrede drukt zijn medeleven uit met de families en vrienden van de mensen die omkwamen.
De verantwoordelijkheid voor deze burgeroorlog, voor de dood van duizenden kinderen, vrouwen, en ouderen ligt uitsluitend bij de huidige president, het parlement en de regering van Georgië.“
Het comité voor de vrede van Georgië, Tbilissi, 11 augustus 2008
Subscribe to:
Posts (Atom)
