Een rapport van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst DIA maakt duidelijk hoe het verzet tegen de bezetting in Irak zich verder uitbreidt.
70% van de bomaanslagen in Irak tijdens de maand juli was gericht tegen buitenlandse bezettingstroepen en 20% tegen de nieuwe Iraakse veiligheidsdiensten, schrijft een recent geheim rapport van de Amerikaanse militaire inlichtingsdienst (DIA). Slechts 10% zijn blinde aanvallen tegen burgers, waarover het verzet altijd heeft gesteld er niets mee te maken te hebben. In augustus zijn in Irak 64 Amerikaanse soldaten gesneuveld, 21 meer dan in juli. In 3,5 jaar oorlog sneuvelden 2.656 Amerikaanse soldaten en zijn er officieel 19.773 gewonden gevallen. Toch eist ook de terreur van religieuze milities alsmaar meer slachtoffers. Steeds vaker worden de VS ervan beschuldigd zélf die burgeroorlog uit te lokken. Dit belet niet dat de Amerikanen in steeds nauwere schoentjes komen. De VS hebben aangekondigd het aantal militairen opnieuw te verhogen tot 140.000. Dat is 13.000 meer dan een maand geleden en het hoogste cijfer sinds begin dit jaar. In de hoofdstad Bagdad heerst al méér dan twee maanden de noodtoestand. Daar nemen 67.000 Amerkaanse en Iraakse soldaten deel aan een uitgebreide militaire operatie tegen het verzet. (www.iraqsolidaridad.org)
Wednesday 13 September 2006
Heeft Mexico straks twee presidenten?
Na meer dan een maand discussie heeft de verkiezingsrechtbank de rechtse kandidaat Calderón aangeduid als winnaar van de presidentsverkiezingen. Tegenkandidaat Lopez Obrador geeft zich niet gewonnen.
De Zócalo, het centrale plein van Mexico stad, wordt al 36 dagen bezet door verliezende presidentskandidaat Andrés Manuel Lopez Obrador en vele duizenden aanhangers. Lopez Obrador verzet zich "tegen de verkiezingsfraude waarmee hem de overwinning is ontnomen". Het hof erkende begin september dat er onregelmatigheden waren gebeurd tijdens de presidentsverkiezingen van eind juli. Maar "deze waren niet ernstig genoeg om de resultaten ongeldig te verklaren".
Ook in het parlement wordt gestreden. De oppositie belette huidig president Fox (partijgenoot van "winnaar" Felipe Calderón) zijn regeringsverslag voor te lezen in het parlement. Tientallen parlementairen bezetten het spreekgestoelte en eisten het vertrek van de honderden militairen die het parlement omsingelden uit vrees voor de volkswoede. De toespraak van de president werd dan maar vanuit een andere zaal uitgezonden in het halfrond. Maar door 128 lawaaierige scheidsrechterfluitjes konden de aanwezige parlementairen er geen letter van verstaan...
Lopez Obrador beraadt zich nog over wat nu komen moet. Op 16 september organiseert hij op de Zócalo alvast een Nationale Democratische Conventie. Daar wordt beslist over het vervolg van de strijd tegen de verkiezingsfraude. In de Franse krant Le Monde zei hij op 22 augustus dat hij niet uitsluit dat Mexico op 17 september ontwaakt met twee presidenten.
De Zócalo, het centrale plein van Mexico stad, wordt al 36 dagen bezet door verliezende presidentskandidaat Andrés Manuel Lopez Obrador en vele duizenden aanhangers. Lopez Obrador verzet zich "tegen de verkiezingsfraude waarmee hem de overwinning is ontnomen". Het hof erkende begin september dat er onregelmatigheden waren gebeurd tijdens de presidentsverkiezingen van eind juli. Maar "deze waren niet ernstig genoeg om de resultaten ongeldig te verklaren".
Ook in het parlement wordt gestreden. De oppositie belette huidig president Fox (partijgenoot van "winnaar" Felipe Calderón) zijn regeringsverslag voor te lezen in het parlement. Tientallen parlementairen bezetten het spreekgestoelte en eisten het vertrek van de honderden militairen die het parlement omsingelden uit vrees voor de volkswoede. De toespraak van de president werd dan maar vanuit een andere zaal uitgezonden in het halfrond. Maar door 128 lawaaierige scheidsrechterfluitjes konden de aanwezige parlementairen er geen letter van verstaan...
Lopez Obrador beraadt zich nog over wat nu komen moet. Op 16 september organiseert hij op de Zócalo alvast een Nationale Democratische Conventie. Daar wordt beslist over het vervolg van de strijd tegen de verkiezingsfraude. In de Franse krant Le Monde zei hij op 22 augustus dat hij niet uitsluit dat Mexico op 17 september ontwaakt met twee presidenten.
Afghanistan: record opiumoogst in 2006
De verantwoordelijke van de Verenigde Naties voor drugsbestrijding bevestigt dat de opiumoogst in Afghanistan dit jaar zowat 6.100 ton bedraagt. Dat is 59% meer dan vorig jaar.
Afghanistan is vandaag goed voor 92% van de wereldproductie van opium, op basis waarvan morfine en heroïne worden gemaakt. De oogst voor 2006 blijkt 30% hoger dan wat vandaag wereldwijd wordt verbruikt. In de zuidelijke provincie Helmand steeg de opiumproductie met maar liefst 162%. In die ene provincie wordt zowat 42% van de totale Afghaanse productie geteeld. Antonio Maria Costa, VN-chef voor drugsbestrijding, stelde hierover een rapport voor in de Afghaanse hoofdstad Kaboel1. Tegelijk waarschuwt hij voor een scherpe toename van de volksopstand die kan leiden tot het omverwerpen van het pro-VS regime van president Karzaï. De situatie gaat er voortdurend op achteruit, ondanks de massale militaire aanwezigheid, de harde repressie en de optimistische persberichten.
Costa beschuldigde corrupte ambtenaren ervan grote sommen geld van internationale hulporganisaties achterover te drukken. Hij wil regeringsverantwoordelijken en politiechefs uit de producerende provincies laten ontslaan en laten vervolgen. De internationale opiumhandel is een winstgevende business, waar elk jaar 2,7 miljard dollar mee gemoeid is en die jaarlijks 100.000 mensen de dood injaagt.
1 BBC-news, 2 september 2006
Afghanistan is vandaag goed voor 92% van de wereldproductie van opium, op basis waarvan morfine en heroïne worden gemaakt. De oogst voor 2006 blijkt 30% hoger dan wat vandaag wereldwijd wordt verbruikt. In de zuidelijke provincie Helmand steeg de opiumproductie met maar liefst 162%. In die ene provincie wordt zowat 42% van de totale Afghaanse productie geteeld. Antonio Maria Costa, VN-chef voor drugsbestrijding, stelde hierover een rapport voor in de Afghaanse hoofdstad Kaboel1. Tegelijk waarschuwt hij voor een scherpe toename van de volksopstand die kan leiden tot het omverwerpen van het pro-VS regime van president Karzaï. De situatie gaat er voortdurend op achteruit, ondanks de massale militaire aanwezigheid, de harde repressie en de optimistische persberichten.
Costa beschuldigde corrupte ambtenaren ervan grote sommen geld van internationale hulporganisaties achterover te drukken. Hij wil regeringsverantwoordelijken en politiechefs uit de producerende provincies laten ontslaan en laten vervolgen. De internationale opiumhandel is een winstgevende business, waar elk jaar 2,7 miljard dollar mee gemoeid is en die jaarlijks 100.000 mensen de dood injaagt.
1 BBC-news, 2 september 2006
Wednesday 6 September 2006
Vijf jaar na "11 september" : Hoe de Verenigde Staten de controle over de wereld verloren
Op 11 september 2001 boorden zich vliegtuigen in de WTC torens en in het Pentagon. Onmiddellijk startte Bush zijn "oorlog tegen de terreur". Heeft Bush zijn plannen kunnen waarmaken? En is de wereld er sindsdien veiliger op geworden?
Peter Franssen en Pol De Vos *
De plannen lagen al 10 jaar klaar. In 1992 citeerde The Times uit een Pentagonrapport waarin staat dat de VS "iedere andere natie of bondgenootschap moeten en zullen verhinderen een grootmacht te worden". De daarop volgende jaren wordt die stelling geregeld hernomen. In 2000 schrijft Defensie: "De Verenigde Staten moeten hun bekwaamheid handhaven om wereldwijd hun macht te tonen. Dat is nodig om een alles omvattende overheersing te bereiken". Begin 2001, 10 dagen vóór hij benoemd zou worden tot minister van defensie, verklaarde Ronald Rumsfeld: "De vraag is of () een onwaarschijnlijke aanval tegen ons land en ons volk (..) de gebeurtenis zal zijn die de natie uit haar slaap zal wekken en de Amerikaanse regering zal aanzetten tot aktie".
Nog geen maand na 11 september 2001 viel het Amerikaanse leger Afghanistan binnen. In maart 2003 was Irak aan de beurt. Bush sprak toen duidelijke taal: hij zou ook alle andere schurkenstaten mores leren Tegelijk organiseerde de CIA een staatsgreep tegen president Chavez in Venezuela en steunde Bush volop de plannen van Israël om een eenzijdige vrede af te dwingen in bezet Palestina. De Amerikaanse regering had het over een strijd tegen de terreur in minstens 60 landen die zeker 50 jaar zou duren. Die oorlogen van Bush moeten vooral dienen om de wereldheerschappij van de Verenigde Staten te verzekeren. "De noodzaak van kolonisatie is zo groot als die was in de 19de eeuw. Wat nodig is, is een nieuw soort van imperialisme, een imperialisme dat orde en organisatie wil brengen", schreef het Britse weekblad The Observer in april 2002.(1)
Het modernste leger ter wereld loopt vast, van Bagdad tot Caracas
Waar staan we vandaag? Het Amerikaanse leger is veruit het grootste, het modernste en het best uitgeruste van de hele wereld. Maar toch hebben de VS Irak geen marionettenregering kunnen opdringen die de multinationals een veilige toegang tot goedkope olie kan verzekeren. Vandaag wil de overgrote meerderheid van de Irakezen de Amerikaanse bezetter zo snel mogelijk weg. Ook in Afghanistan slagen de Verenigde Staten en de NAVO er samen nauwelijks in om de hoofdstad Kaboel en een deel van Kandahar te controleren. En in Libanon veranderde de Israëlisch-Amerikaanse oorlog tegen "enkele terroristen van Hezbollah" in een weerstandsoorlog van een breed volksverzet, niet alleen van Hezbollah, maar ook van nationalisten en communisten, ondersteund door heel de bevolking. VS-bondgenoot en steunpilaar Israël komt als verliezer uit die oorlog in Libanon. De Amerikaanse oorlogsplannen tegen Syrië en Iran komen hierdoor onder zware druk.
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan was Cuba vijf jaar geleden zowat het enige land dat zich openlijk verzette tegen de Verenigde Staten. Vandaag is er eerst en vooral de nauwe samenwerking met Venezuela. Beide landen zijn zich op economisch en sociaal vlak snel aan het ontwikkelen, in de hoop hun kinderen een mooie toekomst te kunnen verzekeren. In Bolivia volgt Evo Morales hun voetspoor. Er waait een progressieve wind door Latijns-Amerika.
China verandert de wereld
Na 11 september konden de Verenigde Staten bijna in alle landen van Centraal-Azië en de voormalige Sovjetunie militaire basissen bouwen of versterken. Vier jaar later is er een drastische ommekeer. De site Asia Times online schrijft op 8 mei 2006: "In niet meer dan 12 maanden hebben China en Rusland het klaargespeeld de stukken op het geopolitieke schaakbord van Eurazië te herschikken van een overweldigend strategisch voordeel voor de Verenigde Staten naar het tegendeel ervan. De Verenigde Staten worden in toenemende mate geïsoleerd. Dit kan de grootste strategische nederlaag inhouden van de Amerikaanse macht sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog".
Hoe is dit kunnen gebeuren? In juli 2005 beslissen China en Rusland tot een drastische versterking van hun samenwerking met de Centraal-Aziatische republieken in de 'Shangai Cooperation Organization' (SCO). Sinds 2006 zijn ook Pakistan, Mongolië, India en jawel Iran waarnemend lid, terwijl de Verenigde Staten dit wel gevraagd hadden, maar geweigerd werden. In mei 2005 eiste de SCO dat de Verenigde Staten hun militaire basissen in Centraal-Azië zouden opdoeken. Een heikele eis, want dit gebied is strategisch voor de Amerikaanse controle op het zuiden van Rusland en het Noordwesten van China, en om de Amerikaanse overheersing van Azië te realiseren.
De groei van de Chinese economie heeft een positieve weerslag op de economische toestand in de hele Derde Wereld. Heel wat landen hebben daar baat bij. Zo stelde Fidel Castro in 2005: "Onze relaties met China en Venezuela maken een einde aan de crisis die in ons land is ontstaan na het uiteenslaan van de Sovjet-Unie in 1991." Dit stijgende economische en politieke prestige van China vertaalt zich in samenwerkings-akkoorden in Azië, Afrika en Latijns-Amerika die de Verenigde Staten stap voor stap isoleren.
(1) Robert Cooper, The Observer, 7 april 2002.
* Auteurs van 11 september. Waarom de kapers vrij spel kregen. Epo, Berchem, 2002.
Een veiliger wereld?
"Amerika's laatste oorlog", schreven we in 2002. "De globalisering heeft de wereld één gemaakt om ze beter te kunnen uitbuiten. Maar tegelijk sluit ze alle anti-imperialistische krachten aaneen. Nog nooit in de geschiedenis had het Amerikaanse imperialisme meer vijanden dan vandaag. Iedere nieuwe oorlog doet de haat tegen de oorlogsstokers toenemen. Niemand zal de woede van de mensen kunnen sussen."(1)
Sinds 2001 hebben de Verenigde Staten hun overheersing in alle continenten zien afnemen. Dit mag ons optimistisch stemmen. Maar tegelijk is de toestand in de wereld nooit zo risicovol geweest als vandaag. Bush en konsoorten hebben deze wereld veel gevaarlijker gemaakt, en ze willen daarmee doorgaan. Zo is de doctrine die vandaag in de Amerikaanse militaire academies wordt aangeleerd, gebaseerd op het voorbereiden van 'de komende oorlog tegen China'.(2)
Deze Amerikaanse oorlogspolitiek botst overal op weerstand. Een wereldwijd front tegen het imperialisme is in de maak. Vele van die landen en bewegingen zoeken steun bij elkaar. Zo ook in de "Top van de Niet-Gebonden Landen", die op 11 september in Havanna van start gaat. De Amerikaanse en internationale vredesbeweging moet zich aansluiten bij al wie zich waar ook ter wereld verzetten tegen de Amerikaanse doelstelling om op hun eentje de wereld te blijven overheersen.
1 Peter Franssen en Pol De Vos. 11 september. Waarom de kapers vrij spel kregen. Epo, Berchem, 2002. pp.169-170. · 2 Robert Kaplan. Aan de grenzen van het Amerikaanse imperium. Spectrum, 2005.
Peter Franssen en Pol De Vos *
De plannen lagen al 10 jaar klaar. In 1992 citeerde The Times uit een Pentagonrapport waarin staat dat de VS "iedere andere natie of bondgenootschap moeten en zullen verhinderen een grootmacht te worden". De daarop volgende jaren wordt die stelling geregeld hernomen. In 2000 schrijft Defensie: "De Verenigde Staten moeten hun bekwaamheid handhaven om wereldwijd hun macht te tonen. Dat is nodig om een alles omvattende overheersing te bereiken". Begin 2001, 10 dagen vóór hij benoemd zou worden tot minister van defensie, verklaarde Ronald Rumsfeld: "De vraag is of () een onwaarschijnlijke aanval tegen ons land en ons volk (..) de gebeurtenis zal zijn die de natie uit haar slaap zal wekken en de Amerikaanse regering zal aanzetten tot aktie".
Nog geen maand na 11 september 2001 viel het Amerikaanse leger Afghanistan binnen. In maart 2003 was Irak aan de beurt. Bush sprak toen duidelijke taal: hij zou ook alle andere schurkenstaten mores leren Tegelijk organiseerde de CIA een staatsgreep tegen president Chavez in Venezuela en steunde Bush volop de plannen van Israël om een eenzijdige vrede af te dwingen in bezet Palestina. De Amerikaanse regering had het over een strijd tegen de terreur in minstens 60 landen die zeker 50 jaar zou duren. Die oorlogen van Bush moeten vooral dienen om de wereldheerschappij van de Verenigde Staten te verzekeren. "De noodzaak van kolonisatie is zo groot als die was in de 19de eeuw. Wat nodig is, is een nieuw soort van imperialisme, een imperialisme dat orde en organisatie wil brengen", schreef het Britse weekblad The Observer in april 2002.(1)
Het modernste leger ter wereld loopt vast, van Bagdad tot Caracas
Waar staan we vandaag? Het Amerikaanse leger is veruit het grootste, het modernste en het best uitgeruste van de hele wereld. Maar toch hebben de VS Irak geen marionettenregering kunnen opdringen die de multinationals een veilige toegang tot goedkope olie kan verzekeren. Vandaag wil de overgrote meerderheid van de Irakezen de Amerikaanse bezetter zo snel mogelijk weg. Ook in Afghanistan slagen de Verenigde Staten en de NAVO er samen nauwelijks in om de hoofdstad Kaboel en een deel van Kandahar te controleren. En in Libanon veranderde de Israëlisch-Amerikaanse oorlog tegen "enkele terroristen van Hezbollah" in een weerstandsoorlog van een breed volksverzet, niet alleen van Hezbollah, maar ook van nationalisten en communisten, ondersteund door heel de bevolking. VS-bondgenoot en steunpilaar Israël komt als verliezer uit die oorlog in Libanon. De Amerikaanse oorlogsplannen tegen Syrië en Iran komen hierdoor onder zware druk.
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan was Cuba vijf jaar geleden zowat het enige land dat zich openlijk verzette tegen de Verenigde Staten. Vandaag is er eerst en vooral de nauwe samenwerking met Venezuela. Beide landen zijn zich op economisch en sociaal vlak snel aan het ontwikkelen, in de hoop hun kinderen een mooie toekomst te kunnen verzekeren. In Bolivia volgt Evo Morales hun voetspoor. Er waait een progressieve wind door Latijns-Amerika.
China verandert de wereld
Na 11 september konden de Verenigde Staten bijna in alle landen van Centraal-Azië en de voormalige Sovjetunie militaire basissen bouwen of versterken. Vier jaar later is er een drastische ommekeer. De site Asia Times online schrijft op 8 mei 2006: "In niet meer dan 12 maanden hebben China en Rusland het klaargespeeld de stukken op het geopolitieke schaakbord van Eurazië te herschikken van een overweldigend strategisch voordeel voor de Verenigde Staten naar het tegendeel ervan. De Verenigde Staten worden in toenemende mate geïsoleerd. Dit kan de grootste strategische nederlaag inhouden van de Amerikaanse macht sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog".
Hoe is dit kunnen gebeuren? In juli 2005 beslissen China en Rusland tot een drastische versterking van hun samenwerking met de Centraal-Aziatische republieken in de 'Shangai Cooperation Organization' (SCO). Sinds 2006 zijn ook Pakistan, Mongolië, India en jawel Iran waarnemend lid, terwijl de Verenigde Staten dit wel gevraagd hadden, maar geweigerd werden. In mei 2005 eiste de SCO dat de Verenigde Staten hun militaire basissen in Centraal-Azië zouden opdoeken. Een heikele eis, want dit gebied is strategisch voor de Amerikaanse controle op het zuiden van Rusland en het Noordwesten van China, en om de Amerikaanse overheersing van Azië te realiseren.
De groei van de Chinese economie heeft een positieve weerslag op de economische toestand in de hele Derde Wereld. Heel wat landen hebben daar baat bij. Zo stelde Fidel Castro in 2005: "Onze relaties met China en Venezuela maken een einde aan de crisis die in ons land is ontstaan na het uiteenslaan van de Sovjet-Unie in 1991." Dit stijgende economische en politieke prestige van China vertaalt zich in samenwerkings-akkoorden in Azië, Afrika en Latijns-Amerika die de Verenigde Staten stap voor stap isoleren.
(1) Robert Cooper, The Observer, 7 april 2002.
* Auteurs van 11 september. Waarom de kapers vrij spel kregen. Epo, Berchem, 2002.
Een veiliger wereld?
"Amerika's laatste oorlog", schreven we in 2002. "De globalisering heeft de wereld één gemaakt om ze beter te kunnen uitbuiten. Maar tegelijk sluit ze alle anti-imperialistische krachten aaneen. Nog nooit in de geschiedenis had het Amerikaanse imperialisme meer vijanden dan vandaag. Iedere nieuwe oorlog doet de haat tegen de oorlogsstokers toenemen. Niemand zal de woede van de mensen kunnen sussen."(1)
Sinds 2001 hebben de Verenigde Staten hun overheersing in alle continenten zien afnemen. Dit mag ons optimistisch stemmen. Maar tegelijk is de toestand in de wereld nooit zo risicovol geweest als vandaag. Bush en konsoorten hebben deze wereld veel gevaarlijker gemaakt, en ze willen daarmee doorgaan. Zo is de doctrine die vandaag in de Amerikaanse militaire academies wordt aangeleerd, gebaseerd op het voorbereiden van 'de komende oorlog tegen China'.(2)
Deze Amerikaanse oorlogspolitiek botst overal op weerstand. Een wereldwijd front tegen het imperialisme is in de maak. Vele van die landen en bewegingen zoeken steun bij elkaar. Zo ook in de "Top van de Niet-Gebonden Landen", die op 11 september in Havanna van start gaat. De Amerikaanse en internationale vredesbeweging moet zich aansluiten bij al wie zich waar ook ter wereld verzetten tegen de Amerikaanse doelstelling om op hun eentje de wereld te blijven overheersen.
1 Peter Franssen en Pol De Vos. 11 september. Waarom de kapers vrij spel kregen. Epo, Berchem, 2002. pp.169-170. · 2 Robert Kaplan. Aan de grenzen van het Amerikaanse imperium. Spectrum, 2005.
Subscribe to:
Posts (Atom)
