In het rijke Venezuela - de belangrijkste olieproducent buiten de Arabische regio - is 80 procent van de bevolking arm. De helft leeft in extreme armoede op het platteland en in de enorme sloppenwijken rond de steden. Waarom steunen vooral deze bevolkingsgroepen president Hugo Chavez? En waarom verketteren de Venezolaanse elite en de Verenigde Staten deze man als een vijand van de vrijheid?
In de eerste helft van 2003 daalde het Bruto Binnenlands Product van Venezuela met 29 procent en kwam de werkloosheid op 19 procent uit, zo zegden de private tv-stations. Tegelijk bleef de kapitaalvlucht voortduren. De oppositie verweet president Chavez dat hij de economie kapotmaakte. En toch kreeg uitgerekend die man tijdens het referendum van vorige week 60 procent van de bevolking achter zich. Hoe komt dat?
Een nieuwe grondwet
Chavez werd president van Venezuela in februari 1999. In een eerste fase werkte hij aan een meer democratische grondwet en legde hij de wettelijke basis van zijn hervormingsplannen. Vooral de voorbije drie jaar heeft zijn beleid concrete resultaten geleverd.
Landhervorming
Sinds 2001 heeft de Venezolaanse regering een uitgebreid programma van landhervorming op poten gezet. Daarbij kregen tot dusver al zo'n 60.000 boerenfamilies zonder land in totaal meer dan 1 miljoen hectare grond toegewezen. Tegelijk konden ze rekenen op kredieten, tractoren en andere gereedschap en technische begeleiding. Hiermee wil Chavez de voedselzekerheid en de zelfvoorziening op het Venezolaanse platteland versterken.
Eigendomstitels
In het Plan Bolivar 2000 werden militairen de volkswijken op de heuvels rond Caracas ingestuurd om samen met de bevolking woningen te bouwen of te herstellen. Vele van die wijken waren illegaal en de mensen waren geen eigenaar van het lapje grond waarop ze woonden. In samenwerking met de overheid organiseerden ze zich in comités, tekenden ze zelf de plannen van hun wijk uit, zetten ze bevolkingsregisters op en voor de symbolische prijs van 1 Bolivar bezorgde de gemeente hen de eigendomsdocumenten van hun terrein en huisje.
Petroleumopbrengsten voor het volk
Veruit de belangrijkste economische hervorming betrof het petroleumstaatsbedrijf PDVSA (Petroleos de Venezuela Sociedad Anónima). Vroeger bleef 80 procent van de opbrengsten aan privé-handen hangen, nu vloeit het merendeel naar de staatskas. Het is vooral tegen deze hervorming dat in april 2002 een poging tot staatsgreep plaatshad en dat zes maand later een langdurige boycot-staking volgde vanwege de lokale pro-Amerikaanse elites en hun handlangers bij de kaderleden en vakbonden van PDVSA. Chavez heeft deze strijd gewonnen dankzij de steun van vele arbeiders binnen PDVSA. De hele structuur van het staatsconcern werd 'opgekuist'. Met de opbrengsten van de petroleumindustrie kon Chavez zijn sociale en ontwikkelingsprogramma's financieren. Deze confrontaties zorgden voor een radicalisering. Vanaf 2003 wordt er politiek van 'missies' opgezet, waarbij Chavez massaal de bevolking mobiliseert.
Alfabetisering
Zo wordt de regeringspolitiek om het onderwijs op alle niveaus meer toegankelijk te maken, versterkt met de Missie Robinson: een alfabetiseringsprogramma dat losstaat van de formele staatsstructuren. Op minder dan een jaar leren meer dan een miljoen Venezolanen leven en schrijven.
Democratisering van het onderwijs
Daarnaast kwam er een Missie Robinson 2 om het lager onderwijs te versterken. In het eerste jaar vonden meer dan een half miljoen kinderen weer de weg naar school naar school. De Missie Ribas helpt honderdduizenden jongeren hun secundair onderwijs af te werken en de Missie Sucre moet de (gratis) toegang tot de universiteit versterken. Ook hiervoor zijn bijna een half miljoen jonge Venezolanen ingeschreven.
Een (Cubaanse) dokter in de wijk
Op het vlak van de gezondheidszorg werd de Missie 'In de wijk' uitgebouwd. Daarbij kreeg Chavez veel steun van Cuba. In de immense sloppenwijken rond Caracas en de andere grote steden is een uitgebreid programma voor eerstelijnsgezondheidszorg opgezet. Vandaag ondersteunen meer dan 13.000 Cubaanse artsen dit programma. Zij hebben hun kabinet in de huizen van de wijk en zetten met de steun van wijkcomités een gezondheidszorg programma op.
Topsport en sport voor iedereen
De sportinfrastructuur werd in belangrijke mate vernieuwd en uitgebreid. Meer dan 2.500 atleten kregen een beurs om zich volwaardig aan hun sport te kunnen wijden. Dit leidde op korte termijn tot resultaten: in de Pan-Amerikaanse spelen van 2003 maakte Venezuela met een 6de plaats in het algemeen klassement komaf met zijn titel van "sportland zonder enige betekenis". Voor het eerst in 44 jaar won een Venezolaanse ploeg er een gouden medaille in een groepssport, namelijk volleybal. Het land won ook een gouden medaille in de atletiek, wat ook al 40 jaar geen enkele Venezolaan had gekund. Naast topsport werd ook een programma 'sport voor iedereen' ontwikkeld, waarbij in de eerste jaren al meer dan 300.000 mensen werden betrokken.
Het volk in beweging
In zijn wekelijkse radio- en televisiepraatje legt Chavez zijn beleid uit, mobiliseert hij de mensen om mee te werken en gaat hij in op de nationale en internationale politiek. Hij spreekt een eenvoudig en duidelijk, doet geregeld krasse uitspraken en richt zich tot de mensen uit de volkswijken. Hij vormt stap voor stap een politiek bewustzijn, bijvoorbeeld door aan te tonen wie achter de staatsgreep zat en wat hun belangen waren, hoe de hele ondermijningsoperatie tegen zijn beleid is opgezet en welke rol de Verenigde Staten daarbij spelen. Chavez slaagt er in de bevolking te mobiliseren en te organiseren. Dit gebeurt in allerhande comités en organisaties rond concrete aandachtspunten. Die vinden elkaar in een nationale coördinatie van sociale bewegingen.
Vrienden en vijanden
Uiteraard maakt Chavez met zijn beleid niet enkel vrienden. Zijn politiek botst voortdurend met de belangen van de rijke elites in het land: de ondernemers en financiers, de privé-mediaconcerns, de grootgrondbezitters, kortom iedereen die zich tot voor kort in Venezuela ongegeneerd kon verrijken.
Venezuela is de derde handelspartner van de Verenigde Staten op het Amerikaanse continent met jaarlijks 10 miljard dollar aan Amerikaanse investeringen. Het land levert 15 procent van de totale Amerikaanse energie. Tegen 2025 zou dat 25 procent moeten zijn. Deze cijfers maken duidelijk dat de strijd van de VS tegen Chavez nog niet ten einde is. Tegelijk zal ook de oppositie haar ondermijningsstrategie op alle manieren verder zetten. Dit politiek gevecht neemt geregeld gewelddadige vormen aan met moorden, straatgevechten en sabotageacties. Maar tot vandaag heeft Hugo Chavez elke aanval weten om te zetten in een overwinning. Hij greep ze telkens aan om zijn beleid te radicaliseren. La lucha continua!
Wednesday, 25 August 2004
Wednesday, 18 August 2004
Het Venezolaanse volk slaat voor derde keer Amerikaanse inmenging terug - Chavez wint referendum
Het Venezolaanse volk viert uitbundig feest. Ook de derde grote poging van de Verenigde Staten om Chavez van de macht te verdrijven is mislukt: het referendum geeft Chavez 58% voor en 42% tegen. Chavez blijft, zoals hij ook bleef na de mislukte poging tot staatsgreep van april 2002. En zoals hij bleef na de politieke stakingen in de oliesector van 2002-2003. De lokale bourgeosie en de CIA geven de strijd echter niet op.
Al in de weken voor 15 augustus, de dag van het referendum, gaven onafhankelijke opiniepeilingen aan dat Chavez zou kunnen winnen. "Valse informatie vanwege de regering", stelden de privé-televisieketens, en ze gooiden er een 'eigen' opiniepeiling tegenaan die het tegendeel beweerde. Tegelijk werden 'alternatieve strategieën' ontwikkeld om het land in chaos te laten wegzinken als Chavez het toch zou halen.
De massale opkomst van meer dan 85 procent van de stemgerechtigden een historisch record voor Venezuela - toonde aan dat de gewone man in de straat wel degelijk wil dat Chavez blijft. Voor het eerst in de geschiedenis van Venezuela mobiliseerden de miljoenen armen en werklozen zich voor een stembusgang. Aan de twee presidentsverkiezingen die door Chavez werden gewonnen, nam maar 56,2 procent en 63,5 procent deel. Nu was de opkomst zo massaal dat de regering moest belissen de stembureau's tot na middernacht open te houden, acht uur langer dan gepland. Zelfs waarnemer Jimmy Carter kon zijn ogen niet geloven: "We hebben al meer dan 50 belangrijke en complexe verkiezingen begeleid over de hele wereld. Maar deze overrompeling hebben we nog nooit meegemaakt." Hij voegde eraan toe dat alles geordend en zonder problemen verliep.
Gewone volk neemt massaal deel
De inzet van deze stembusslag was dan ook enorm. Voor de gewone man was duidelijk dat Chavez wegstemmen zou betekenen dat de hervormingspolitiek zou teruggeschroefd worden. De (veelal Cubaanse) dokters in de sloppenwijken, de alfabetiseringscampagne, de landhervormingen, de organisatie van de bevolking, en het effectieve gebruik van de enorme petroleumopbrengsten voor deze sociale programma's kwamen in gevaar.
Maar de strijd is niet gestreden. De Venezolaanse oligarchie en de VS-administratie zullen zich niet zomaar gewonnen geven. Ze zullen niet nalaten de uitslag van het referendum in twijfel te trekken en Chavez van fraude te beschuldigen, met veel internationale weerklank. Nieuwe samenzweringen, destabilisatiepogingen en aanslagen zullen worden voorbereid. Het recente verleden geeft een vooruitblik op wat de nabije toekomst zal bieden. Vandaag weten we dat de staatsgreep van 11 april 2002 en de maandenlange sabotage van de peroleumindustrie een half jaar later konden rekenen op massale steun van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Alleen al in het jaar van de staatsgreep betaalde USAID 2 miljoen dollar steun aan organisaties en personaliteiten uit de oppositie. In 2002 en 2003 werd via "National Endowment for Democracy" (NED, een met de CIA-gelieerde organisatie) 800.000 dollar geschonken aan allerhande "democratische organisaties" om "de democratie in Venezuela te ondersteunen". Deze hebben één ding gemeen: ze steunden allemaal de staatsgreep van Pedro Carmona tegen Chavez in 2002.
CIA zet sabotage verder
Sinds anderhalf jaar was dit referendum hun nieuwe 'einddoel'. De Amerikaanse steun heeft enkel gediend om economische sabotages en straatgeweld te versterken. Ex-president Carlos Andrés Perez, zelf ooit veroordeeld wegens massale corruptie tijdens zijn ambtstermijn, heeft zelfs openlijk opgeroepen Chavez "te doden als een hond".
We kunnen dus onmogelijk verwachten dat deze CIA-oppositie zich bij haar nieuwe nederlaag zal neerleggen. Volgens de Spaanse krant El Mundo heeft de CIA al plannen "om de plannen van Chavez, om heel Latijns-Amerika om te vormen tot een kopie van Cuba, te bestrijden", als Chavez het referendum zou winnen. De provocaties en het geweld zullen verdergaan. Want zoals de armen weten dat ze veel te winnen hebben bij de politiek van Chavez, zo heeft de oligarchie al lang begrepen dat zij die sociale vooruitgang zal moeten betalen.
Vandaag heeft het Venezolaase volk Chavez als president bevestigd. Dat is een enorm belangrijke overwinning, maar ze moet ook dienen om de verdediging en radicalisering van de revolutie verder te zetten.
Al in de weken voor 15 augustus, de dag van het referendum, gaven onafhankelijke opiniepeilingen aan dat Chavez zou kunnen winnen. "Valse informatie vanwege de regering", stelden de privé-televisieketens, en ze gooiden er een 'eigen' opiniepeiling tegenaan die het tegendeel beweerde. Tegelijk werden 'alternatieve strategieën' ontwikkeld om het land in chaos te laten wegzinken als Chavez het toch zou halen.
De massale opkomst van meer dan 85 procent van de stemgerechtigden een historisch record voor Venezuela - toonde aan dat de gewone man in de straat wel degelijk wil dat Chavez blijft. Voor het eerst in de geschiedenis van Venezuela mobiliseerden de miljoenen armen en werklozen zich voor een stembusgang. Aan de twee presidentsverkiezingen die door Chavez werden gewonnen, nam maar 56,2 procent en 63,5 procent deel. Nu was de opkomst zo massaal dat de regering moest belissen de stembureau's tot na middernacht open te houden, acht uur langer dan gepland. Zelfs waarnemer Jimmy Carter kon zijn ogen niet geloven: "We hebben al meer dan 50 belangrijke en complexe verkiezingen begeleid over de hele wereld. Maar deze overrompeling hebben we nog nooit meegemaakt." Hij voegde eraan toe dat alles geordend en zonder problemen verliep.
Gewone volk neemt massaal deel
De inzet van deze stembusslag was dan ook enorm. Voor de gewone man was duidelijk dat Chavez wegstemmen zou betekenen dat de hervormingspolitiek zou teruggeschroefd worden. De (veelal Cubaanse) dokters in de sloppenwijken, de alfabetiseringscampagne, de landhervormingen, de organisatie van de bevolking, en het effectieve gebruik van de enorme petroleumopbrengsten voor deze sociale programma's kwamen in gevaar.
Maar de strijd is niet gestreden. De Venezolaanse oligarchie en de VS-administratie zullen zich niet zomaar gewonnen geven. Ze zullen niet nalaten de uitslag van het referendum in twijfel te trekken en Chavez van fraude te beschuldigen, met veel internationale weerklank. Nieuwe samenzweringen, destabilisatiepogingen en aanslagen zullen worden voorbereid. Het recente verleden geeft een vooruitblik op wat de nabije toekomst zal bieden. Vandaag weten we dat de staatsgreep van 11 april 2002 en de maandenlange sabotage van de peroleumindustrie een half jaar later konden rekenen op massale steun van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Alleen al in het jaar van de staatsgreep betaalde USAID 2 miljoen dollar steun aan organisaties en personaliteiten uit de oppositie. In 2002 en 2003 werd via "National Endowment for Democracy" (NED, een met de CIA-gelieerde organisatie) 800.000 dollar geschonken aan allerhande "democratische organisaties" om "de democratie in Venezuela te ondersteunen". Deze hebben één ding gemeen: ze steunden allemaal de staatsgreep van Pedro Carmona tegen Chavez in 2002.
CIA zet sabotage verder
Sinds anderhalf jaar was dit referendum hun nieuwe 'einddoel'. De Amerikaanse steun heeft enkel gediend om economische sabotages en straatgeweld te versterken. Ex-president Carlos Andrés Perez, zelf ooit veroordeeld wegens massale corruptie tijdens zijn ambtstermijn, heeft zelfs openlijk opgeroepen Chavez "te doden als een hond".
We kunnen dus onmogelijk verwachten dat deze CIA-oppositie zich bij haar nieuwe nederlaag zal neerleggen. Volgens de Spaanse krant El Mundo heeft de CIA al plannen "om de plannen van Chavez, om heel Latijns-Amerika om te vormen tot een kopie van Cuba, te bestrijden", als Chavez het referendum zou winnen. De provocaties en het geweld zullen verdergaan. Want zoals de armen weten dat ze veel te winnen hebben bij de politiek van Chavez, zo heeft de oligarchie al lang begrepen dat zij die sociale vooruitgang zal moeten betalen.
Vandaag heeft het Venezolaase volk Chavez als president bevestigd. Dat is een enorm belangrijke overwinning, maar ze moet ook dienen om de verdediging en radicalisering van de revolutie verder te zetten.
Subscribe to:
Posts (Atom)
